Jakie on ma .... oczy

Oko prawdę Ci powie Mirosława Wilusz

Cytat:

Streszczenie
Mówi się, że oko jest oknem na świat. Przez nie postrzegamy wszystko co nas otacza. Wpadające promienie dają nam wiedzę i wyobrażenie o tym, co się dzieje poza naszym organizmem. Jeśli z uwagą zajrzeć przez to okno od zewnątrz można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o tym, co się dzieje w środku, o tym jak funkcjonuje nasze ciało jako całość. Okazuje się bowiem, że patrząc głęboko w oczy można zdiagnozować coś więcej niż tylko wady refrakcji, zobaczyć coś więcej niż jęczmień na powiece. Po przeczytaniu tego artykułu będziesz już wiedział, że badając oczy można diagnozować choroby ucha, trzustki, kości i wiele, wiele innych...

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Izabela11 dnia 2008-12-30, w całości zmieniany 1 raz

Hiperteloryzm, hyperteloryzm (łac. hipertelorismus, z gr. νπερ, ang. hypertelorism, hyperteleorbitism) to określenie dotyczące sytuacji, w której dochodzi do zwiększenia odległości między dwoma parzystymi narządami.

Najczęściej używane jest w odniesieniu do hiperteloryzmu ocznego (hipertelorismus ocularis), czyli zwiększenia odległości między przyśrodkowymi ścianami oczodołów, chociaż można też mówić o hiperteloryzmie brodawek sutkowych, który również jest cechą dysmorficzną. Hiperteloryzm może mieć różne nasilenie: uważa się, że o anomalii tej można mówić, gdy wymiar międzyźreniczy jest o 2 odchylenia standardowe większy niż przeciętna dla danej grupy etnicznej i wieku.

Spis treści:

1 Etiologia
2 Obraz kliniczny i diagnostyka
3 Znaczenie kliniczne
4 Leczenie
5 Historia
6 Ciekawostki

Etiologia

W embriogenezie odległość między gałkami ocznymi i między oczodołami ulega bardzo dużym zmianom. Rozstawienie gałek ocznych mierzone wartością kąta zawartego między nerwami wzrokowymi w miejscu skrzyżowania wzrokowego wynosi 180° w pierwszych tygodniach życia płodowego, 70° u noworodka i 68° u dorosłego. Jest kilka teorii tłumaczących nieprawidłowo duży rozstaw oczodołów; być może wszystkie one tłumaczą patogenezę prawidłowo w odniesieniu do różnych grup chorób. Pierwsza teoria tłumaczy zwiększony odstęp między gałkami ocznymi zahamowaniem wzrostu skrzydeł większych kości klinowej w embriogenezie; w rezultacie skrzydła mniejsze są rozstawione szerzej i ściany oczodołów są bardziej oddalone. Inny mechanizm wiąże się z zaburzeniem rozwoju struktur anatomicznych nosa: w przestrzeń tą wnika pierwotny pęcherzyk mózgowy, co zatrzymuje gałki oczne w nieprawidłowych lokalizacjach. Trzeci mechanizm polega na zaburzeniach kostnienia podstawy czaszki, jak ma to miejsce w zespołach z przedwczesnym zamknięciem szwów czaszkowych (zespół Crouzona, zespół Aperta); ponieważ ścianę oczodołu tworzy siedem różnych kości (kość czołowa, sitowa, podniebienna, łzowa, klinowa, jarzmowa i szczękowa), rozwój tej struktury jest bardzo złożony.

Obraz kliniczny i diagnostyka

Prawidłowa ocena i diagnoza hiperteloryzmu wymaga dokładnej oceny ilościowej. W praktyce klinicznej dokonuje się następujących pomiarów: odległości między zewnętrznymi kątami szpary powiekowej (ang. outer canthal distance, OCD), odległości między wewnętrznymi kątami szpary powiekowej (inner canthal distance, ICD), wymiaru międzyźreniczego (interpupillary distance, IPD) oraz szerokości szpary powiekowej (palpebral fissure length, PFL). Następnie otrzymane wymiary porównuje się z wartościami normalnymi dla wieku dziecka na siatkach centylowych. Metodą orientacyjną jest porównanie szerokości szpary powiekowej i wymiaru między kątami wewnętrznymi szpary powiekowej, które powinny być zbliżone. Opracowano także inne wskaźniki, np. wskaźnik Farkasa (ICD:OCD×10): wartość większa niż 42 wskazuje na hyperteloryzm. Należy pamiętać o różnicach między grupami etnicznymi, które mogą być znaczne i nie ujęte w piśmiennictwie: np. szerokość szpary powiekowej u noworodków rasy białej jest znacząco mniejsza niż u noworodków rasy czarnej, podobnie jak odległość między zewnętrznymi kątami szpary powiekowej, podczas gdy odległość dzieląca kąty wewnętrzne szpary powiekowej jest taka sama. Diagnoza hiperteloryzmu, sugerująca zespół wad wrodzonych i ułatwiająca jego prenatalne rozpoznanie, jest coraz częściej stawiana na podstawie USG płodu. Ultrasonografiści korzystają z siatek centylowych przy ocenie odległości między ścianami oczodołów odpowiednio dla płci płodu i wieku ciążowego.

W przypadku zespołu Waardenburga mówi się natomiast o pseudohyperteloryzmie (dystopia canthorum), ponieważ u chorych z tym zespołem wymiar międzyźreniczy jest prawidłowy, natomiast przemieszczony bocznie jest przyśrodkowy kąt szpary powiekowej.

Podobnie, wiele innych cech dysmorficznych twarzy może prowadzić do błędnego rozpoznania hyperteloryzmu: płaska nasada nosa, zmarszczki nakątne, zez rozbieżny, wydatne brwi, wąskie szpary powiekowe, telekantus.

Znaczenie kliniczne

Hiperteloryzm może stanowić izolowaną anomalię lub wchodzić w skład zespołów chorobowych. Izolowany występuje niekiedy rodzinnie: opisano dziedziczenie tej cechy w pięciu kolejnych pokoleniach jednej rodziny. Znanych jest ponad 550 schorzeń, których częścią obrazu klinicznego jest nieprawidłowo duże rozstawienie oczodołów.

Niektóre zespoły wad wrodzonych, w których obrazie klinicznym stwierdza się hiperteloryzm:

* zespół DiGeorge'a
* zespół Loeysa i Dietza
* zespół Edwardsa
* zespół Noonan
* zespół Turnera
* zespół cri du chat
* zespół nabłoniaków znamionowych
* zespół LEOPARD
* zespół Zellwegera
* trisomia 14 chromosomu
* triploidia
* zespół 48,XXXY i 49,XXXXY
* zespół Sotosa
* zespół Crouzona
* zespół Aperta
* sferocytoza wrodzona
* zespół Wolfa i Hirschhorna
* zespół Neua i Laxovy
* zespół Coffina i Lowry'ego
* zespół DiGeorge'a
* zespół Shprintzena
* zespół Aarskoga-Scotta
* zespół Dubowitza
* zespół Treacher Collinsa
* zespół Mowata i Wilsona
* dysplazja czaszkowo-czołowo-nosowa
* dysplazja czaszkowo-przynasadowa
* zespół Opitza-G (zespół hiperteloryzm-spodziectwo)
* płodowy zespół walproinianowy.

Leczenie

Ciężki hiperteloryzm jest istotnym defektem kosmetycznym, będącym wskazaniem do zabiegu chirurgicznego korygującego odległość między oczodołami.

Historia

Pojecie hiperteloryzmu wprowadził do medycyny szkocki lekarz David Middleton Greig (1864-1936) w pracy z 1924 roku, opisującej dwa przypadki zespołów wad wrodzonych. Greig opisał dokładnie czaszkę zmarłej na gruźlicę pacjentki, 17-letniej Mary Macdougal, stwierdził nieprawidłowości budowy kości klinowej i zaproponował możliwy mechanizm patogenezy hyperteloryzmu. Przez następne lata termin hyperteloryzmu używany był zamiennie z terminem zespołu Greiga albo zespołu Greiga II (dla odróżnienia zespołu Greiga I czyli cefalosyndaktylii Greiga). Z czasem jasne stało się, że hiperteloryzm nie stanowi odrębnej jednostki chorobowej, ale jest malformacją mogącą wchodzić w skład innych zespołów albo występującą w postaci izolowanej. W 1963 roku John Clark Mustardé wprowadził termin telekantus, a kilka lat później DeMyer jako pierwszy zróżnicował telekantus pierwotny od wtórnego, towarzyszącego hiperteloryzmowi.

Ciekawostki

Według niektórych źródeł na portrecie Jacqueline Kennedy można stwierdzić hyperteloryzm ocznyNiewielki, izolowany hiperteloryzm jest stosunkowo częsty. Niektórzy autorzy uważają nawet, że jest jedną z cech zwiększających atrakcyjność seksualną kobiet. Hiperteloryzm można na przykład stwierdzić u Lizy Minnelli i Jacqueline Kennedy Onassis.

źródło [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Protezowanie oczodołu

Kod:

Istnieje wiele przyczyn, dla których niezbędne jest wykonanie tego zabiegu

Protezowanie możemy podzielić na pierwotne, wynikające z konieczności wykonania enukleacji w przebiegu różnych schorzeń oczu lub też wrodzonego braku gałki ocznej, bądź też wtórne, wykonane nawet wiele lat po usunięciu gałki ocznej.

Wrodzony brak gałek ocznych – występuje 1–10 przypadków na 100 000 urodzeń, doprowadzając do deformacji kości twarzoczaszki i poważnego defektu kosmetycznego; ponieważ dotyczy dzieci, nie jest również obojętny dla rozwoju psychiki małego pacjenta, będąc często przyczyną różnego rodzaju kompleksów i zahamowań [ryc. 1].

Przyczyny powstania anoftalmii mogą być różne:

· pierwotny brak gałki/gałek ocznych powstaje, gdy zupełnie nie dochodzi do wytworzenia zawiązka gałki ocznej;

· wtórny – gdy uszkodzenie dotyczy istniejących listków zarodkowych;

· następowy – gdy zanik dotyczy wykształconych zawiązków gałek ocznych.

cały art -> [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Terapia genowa przywróci wzrok?

2009-08-18 16:08:18 Żródło: Gazeta Wyborcza

Cytat:

Dzięki wszczepieniu prawidłowego genu do siatkówki oka naukowcom z USA po raz pierwszy udało się pomóc trójce pacjentów cierpiących na wrodzoną ślepotę.

- To wielki sukces i zarazem pierwszy krok do klinicznego wykorzystania terapii genowej w leczeniu dziedzicznych form ślepoty - komentuje opublikowaną w najnowszym „New England Journal of Medicine“ pracę Paul A. Sieving z amerykańskiego Narodowego Instytutu Oka.

Jego kolegom z uniwersytetu stanu Pensylwania w Filadelfii i uniwersytetu stanu Floryda (Gainesville) udało się dowieść, że za pomocą genów można pomóc chorym cierpiącym na dziedziczny zanik nerwów wzrokowych - tzw. chorobę Lebera.

Wrok od przejścia kuracji u trójki pacjentów widzenie dzienne poprawiło się tysiąc razy, a widzenie nocne aż 63 tys. razy.

- Mam przeczucie, że to tylko kwestia czasu, by podobną technikę z powodzeniem zastosować w przypadku innych chorób o podłożu genetycznym związanych z utratą wzroku - dodaje Sieving.

Z wirusami do oka Ślepotę Lebera po raz pierwszy opisał w 1871 roku niemiecki okulista Teodor Leber. To schorzenie przebiegające z nagłą bądź stopniową utratą wzroku, która spowodowana jest zwyrodnieniem siatkówki. Typ 2 tej choroby to najczęstsza przyczyna utraty wzroku u niemowląt i małych dzieci. Winna temu jest mutacja w genie RPE65.

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Cytat:

Jak pomóc osobom niewidomym postrzegać otaczający je świat? Pomysłów było dotychczas wiele, lecz rozwiązanie zaproponowane przez amerykańską firmę Wicab wydaje się wyjątkowo interesujące. Opracowane przez jej pracowników urządzenie rejestruje obraz otoczenia i przekazuje go... na język.

To mózg jest tym, dzięki czemu widzisz, a nie oczy, opisuje podstawową zasadę działania wynalazku Erik Weihenmeyer, jeden z jego użytkowników. Rzeczywiście, jego mózg nauczył się analizować wrażenia dotykowe w sposób zarezerwowany zwykle dla bodźców wzrokowych. Co prawda rozdzielczość postrzeganego obrazu nie jest zbyt wielka i wynosi 400 punktów, lecz dla osoby niewidomej jest to nieoceniona pomoc.

Urządzenie, obecnie znajdujące się w fazie testów, składa się z trzech zasadniczych elementów. Pierwszym jest zestaw kamer rejestrujących obraz z otoczenia. Drugi to niewielki komputer, przetwarzający zebrane informacje do postaci impulsów elektrycznych. Wytworzony w ten sposób sygnał jest następnie przekazywany do trzeciego elementu, którym jest "lizak" zaopatrzony w matrycę elektrod. Układa się go na języku, a każda z elektrod działa w sposób podobny do pojedynczego piksela na wyświetlaczu, drażniąc użytkownika w sposób przypominający uwalnianie się gazu z szampana.

Choć odbieranie obrazów za pomocą języka może się wydawać trudne, autorzy urządzenia twierdzą, że nauka jego obsługi zajmuje od 2 do 10 godzin. Oczywiście można się jednak spodziewać, że z czasem zarówno jakość "widzianych" obrazów oraz umiejętność dostosowania do nich własnych zachowań będą ulegały poprawie.

O tym, jak wielki potencjał tkwi w prototypie autorstwa firmy Wicab, przekona chyba każdego poniższy film:
<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xNkw28fz9u0&rel=0&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&feature=player_embedded&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/xNkw28fz9u0&rel=0&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&feature=player_embedded&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="425" height="344"></embed></object>
lub http://www.youtube.com/watch?v=xNkw28fz9u0&feature=player_embedded

żródło [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Izabela11 dnia 2009-09-21, w całości zmieniany 1 raz

Niesamowite!
Żeby wszystkie testy wyszły pomyślnie i żeby niewidomi mogli używać tego wynalazku na co dzień.

Post został pochwalony 0 razy

Zaburzenia wzroku i słuchu u dzieci

[link widoczny dla zalogowanych]

fragment

Cytat:

2. NABYTE RÓWNOCZEŚNIE WYSTĘPUJĄCE ZABURZENIA WZROKU I SŁUCHU

Zapalenie opon mózgowych

Zapalenie opon mózgowych powoduje zaburzenia słuchu wskutek uszkodzenia ucha wewnętrznego lub nerwu słuchowego. Pogorszenie widzenia jest zazwyczaj związane z pozapalnym zanikiem nerwu wzrokowego lub/i uszkodzeniem pasma wzrokowego, promienistości wzrokowej i korowych ośrodków widzenia. U dzieci po zapaleniu opon mózgowych często dochodzi do rozwoju wad wzroku. W chwili obecnej brak jest możliwości leczenia pozapalnych uszkodzeń nerwu wzrokowego i pozostałych części dróg wzrokowych.

Przedwczesne kostnienie szwów czaszki

W tej grupie schorzeń dochodzi do przedwczesnego zarastania szwów czaszki, co prowadzi do rozwoju jej zniekształceń znanych jako czaszka wieżowata (stożkogłowie) lub zespół Crouzon. Są to schorzenia wrodzone, natomiast zaburzenia słuchu i wzroku występują wtórnie wskutek uszkodzenia nerwów słuchowego i wzrokowego spowodowanego obkurczeniem się kanałów wzrokowego i słuchowego. W zespole Crouzon zanik nerwu wzrokowego stwierdza się w 80% chorych dzieci, zaś nerwu słuchowego w 10-33% (2, 5).

cały art w linku powyżej

Post został pochwalony 0 razy

Cytat:

AKCJA. Kubuś z Ludźmierza ma teraz cztery i pół miesiąca. Jest zdrowy, dorodny, rozwija się prawidłowo. Tylko że nigdy nie będzie widział. Przyszedł na świat bez oczu. Gdy miał trzy miesiące - trafił do kliniki w Rostocku (Niemcy), gdzie przeprowadzono pierwszą operację. Czeka go ich jeszcze kilka, zanim będzie mu można wszczepić protezy oczne. Wada rozwojowa, jaka go dotknęła - anopthalmos - jest rzadka, cierpi z jej powodu 1-10 dzieci na 100 tysięcy.

czytaj całość
[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Łódź: dzięki operacji oko wróciło na swoje miejsce...

Cytat:

* Express Ilustrowany/Rynek Zdrowia
* 2010-05-13 14:04:00
W Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym im. Barlickiego w Łodzi przeprowadzono operację, dzięki której wypchnięta z oczodołu gałka oczna wróciła na swoje miejsce.

Lewe oko pacjenta zostało uratowane. Nareszcie po wielu miesiącach może je zamknąć. Pacjent lepiej widzi. Była to pierwsza taka operacja w Klinice Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej i Onkologii Szpitala im. Barlickiego w Łodzi.

Lekarze są dobrej myśli, operacja odbyła się bez komplikacji. Michał Kołaciński, chirurg ze Szpitala im. Barlickiego wyjaśnia, że poprzez nacięcie na dolnej powiece dotarto do oczodołu i usunięto część tkanki tłuszczowej. Zabieg w znieczuleniu ogólnym trwał około 1,5 godziny. Przy tak dużym obrzęku tkanek oczodołu pacjentowi groziła utrata wzroku.

42-letni mężczyzna cierpi na chorobę Gravesa-Basedowa powodującą wytrzeszcz gałek ocznych. Lekarze stosują wtedy leki sterydowe. W jego przypadku, co zdarza się bardzo rzadko, taka kuracja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów i konieczny był zabieg chirurgiczny.

Więcej: [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Cytat:

Soczewki od niemowlęctwa

* TVN24/Rynek Zdrowia
* 2010-03-19 11:45:00

Trzyletnia Charlotte niemal przez całe swoje życie nosi soczewki kontaktowe. Dzięki nim dziś widzi jak każde zdrowe dziecko.

Rzadka wada wzroku powstała u dziewczynki jeszcze przed urodzeniem. Katarakta (rodzaj zaćmy) mogła doprowadzić do częściowej ślepoty. Z tego powodu w piątym tygodniu życia lekarze postanowili usunąć jej prawdziwą soczewkę w lewym oku.

Zabieg przeprowadzono w szpitalu w Los Angeles. Kluczowy jest czas dopasowania nowej soczewki, bowiem do ósmego roku życia część mózgu odpowiedzialna za widzenie nie jest w pełni rozwinięta. Wtedy najlepiej przeprowadzać korekty. Podobne leczenie stosuje się u niemowlaków powszechnie, nawet u tych mających zaledwie trzy tygodnie.

Gdy już dzieci dostaną swoje „nowe oczy”, muszą do nich przywyknąć. Najtrudniejsze są pierwsze dwa lata. Dopiero po takim czasie mali pacjenci zaczynają traktować soczewki jako coś naturalnego.

żródło [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy