Psycholog

Jesteśmy dzisiaj po kolejnej wizycie w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dla dzieci z wadami wrodzonymi.
I po raz kolejny zasugerowano nam że Dawid powinien uczęszcza na terapie psychologiczną. Według pani psych Dawid postrzega siebie jako w pełni zdrową osobę .Stwierdzono to na podstawie rysunku w którym miał narysowac siebie i swoje charakterystyczne cechy wyglądu np: kolor włosów, oczu - syn narysował wszystko ale bez wad , czyli siebie idealnego . Nie potrafił też wymienic swoich cech charakteru . Pani stwierdziła że jest bardzo zamknięty w sobie , nieufny i że potrzebuje kogoś ale nie mamę do pogadania , boi się ona że nie poradzi sobie w nowym środowisku i że jak ktoś go skrzywdzi ( wygląd) nie będzie umiał sobie z tym poradzic.
Umówiłam się już na wstępną rozmowę na terapie - inna poradnia bo moja nie prowadzi takich zajęc na piątek, mam przyjśc sama Smile

Ciekawe co z tego wyniknie?

Post został pochwalony 0 razy

Miejmy nadzieję,że terapia przyniesie dobry skutek
życzę Wam wszystkiego dobrego Smile

Post został pochwalony 0 razy

Dawid po kolejnym spotkaniu u psychologa. Chyba z tego nic nie będzie Sad

Młody nie ma o czym rozmawia z panią psycholog , chyba to jeszcze nie ta Rolling eyes

Zobaczymy co będzie dalej - psycholog twierdzi że szkoda mojego czasu jeśli młody się nie otworzy Smile

Post został pochwalony 0 razy

Chyba nie ta !!! Jak można po kilku spotkaniach tak powiedzieć - nie ma podejścia a to szkoda .

Post został pochwalony 0 razy

	gosiaad napisał:
	Wracając do psychologa - bardzo długo miałam problem z zaakceptowaniem swojego wyglądu. Żałuję, że nikt nie pracował ze mną nad poczuciem własnej wartości, a to ważniejsze, niż kolejna i kolejna korekta szczegółów wyglądu...

Nad poczuciem własnej wartóści dziecka od najwcześniejszych lat powinni pracowac rodzice dając poczucie pełnej akceptacji i bezwarunkowej miłości... Jasne, że w szpitalach dzieci odnoszą się do siebie życzliwie i pytanie "co Ci dolega" jest czymś bardzo naturalnym i opowiadanie na te pytanie nie sprawia żadnego kłopotu, przynajmniej ja tak miałam... Owszem w normalnej szkole przeżywa się ogromny szok bo dzieciaki potrafią byc wredne ... Wg mnie to jak dziecko siebie widzi i postrzega zalezy od tego jak rodzina cię traktuje, ja czuję pełną akceptację i nie czuję się "inna", chociaż jak miałam te naście lat to bywały kryzysy, ale wiadomo wiek dorastania robi swoje ... Teraz mając 22 lata nie obchodzi mnie opinia innych osób na mój temat, i tak troszkę humorystycznie powiem ---> a która kobieta w pełni jest zadowolona ze swojego wygladu? Wink

Pozdrawiam.

Post został pochwalony 0 razy